Nee Paulussie, dat is zeker geen beste finale, maar, er is altijd een nieuw begin. Tatarata - Tatataratataaaaaa, we gaan naar de Rodeo! Daar vinden we Brammetje vast... En voor je nou denkt aan rode lappen en zielige gewonde stiertjes, de Rodeo is een tapasbar in het centrum... Waar de stamgasten veel kennissen hebben in allerlei milieus. Binnen- en buitenland, onder- en bovenwereld. Wat denk je ervan? Ga je mee? Of niet? En natuurlijk ging Paulus mee, al weet ik niet of hij echt geloofde dat we zo Brammetje gingen vinden. Maar hij scheen t ook niet meer zo belangrijk te vinden. Ach, weet je, zei Paulus, ik doe maar wat als vader. Brammetje komt altijd wel weer op zijn beentjes terecht Maar zeg, hebben ze ook spaanse bediendes in die tapastent? Want ik val op spaanse vrouwen. En, als ik t zo mag zeggen, ik ben ook heeel goed met ze, ola! Hij maakte een soort huppelpasje en knipte met zn vingers. En daar was Rodeo. We gingen naar binnen en daar zagen we opeens....
Een rij met lekkere meiden, in alleraardigste glitterpakjes die weinig verhulden, puntige pumps met hele hoge hakken en een keur aan grote, kleurige veren van achteren. Paulus! Riepen ze. Wat leuk om jou hier tegen te komen! We zijn even pauze aan het houden na een geweldig optreden in de Moulin Rouge... Altijd weer lekker die tapasjes. Wil je ook een sherrietje? Paulus dacht even na....
En zei toen: nee, vandaag niet, sorrie, ik heb t een beetje aan mn maag en dan vind ik sherry zo branden. Ik houd t vandaag daarom op wiet. Waarop hij een enorme joint uit de binnenzak haalde en aanstak, een ferme trek nam, nog een, waarna er een blije glimlach op zn gezicht kwam.
Dames, sprak hij, ik ben hier eigenlijk niet om mij zomaar wat met jullie te vermeiden. Hier voor jullie staat een man met een missie! Kabouter met kapsones zal je bedoelen!!! De meiden rolden over de vloer van het lachen, maar Paulus ging door:
...een man met een missie! En daarom verklaar ik hier en nu plechtig dat ik...
vanaf nu, alleen nog in magische runen zal communiceren! Willen we weten wat er in de toekomst gaat gebeuren? Kom maar bij Paulussie! Orakel nodig? Paulus is the answer! Ik ga mij vestigen als goeroe in een mooie grote zwam en als bijverdienste denk ik in eerste instantie aan....
Shockterapie, check, chocoterapie, check, chocoladebaden, check, en een chocoladezwammen all you can eat chill out, check. Ik denk dat t echt een ongelofelijk succes kan worden, vooral als die hele tent draaiende wordt gehouden door beauties zoals jullie! Wat zeggen jullie, Paulussie de brains en jullie de....
'Handjes!!' Gierden de meisjes... 'En we hebben al geloot wie jou als eerste een chocolademassage gaat geven! Dat wordt namelijk Lolabella, die heeft magnetische vingers en die gaat je tot hoogtes brengen waar menige goeroe nog nooit geweest is... Maar voordat we de nieuwe orakel-salon helemaal gaan inrichten, zullen we eerst nog even .......gaan werken voor onze huidige werkgever! De verenmeiden schudden nog even flink met hun niet onaanzienlijke boezems en wiebelden toen in hoog tempo de zaak uit. Ach ja, zei Paulussie, glazig voor zich uitstarend, dat jonge volk jent er maar op los, geen enkel respect voor oude wijze kabouters.
Je denkt dat je heel wat voorstelt, maar t valt altijd weer tegen. Enfin, het was toch een goed idee. Maar zeg, waar waren we ook alweer gebleven? Oh ja, Brammetje!
Zullen we die dan maar eens gaan zoeken? En toen zei ik op besliste toon:
Yes! Dat is een goeie.. Laten we eerst een paar checks doen op op plekken waar hij kan zijn... Ik bel meteen even naar Madurodam, daar kan hij totaal verdwenen zijn natuurlijk. En dan dacht ik nog aan het subtropisch doucheparadijs. Daar moeten we dan wel heen want ik heb geen nummer. Hij kan ook intussen allang weer lekker thuis zijn! Heb jij nog ideeen Paulus?
Uhhh, ahum, ur, uhmmm, ideeen, ideeen, kijk, nou... Paulus haalde verdacht langzaam een enorm zakhorloge uit zijn binnenzak en bestudeerde dat langdurig. Oh, zei hij toen, juist, zo laat al! Goed, ik moet naar huis. En als mijn zoon daar is, dan zal ik zeggen dat we, dat we, dat ik, dat ik ...
hem uithuw! Want zo kan het niet langer. De jongen heeft structuur nodig. Je wilt mijn ideeen? Dat zijn mijn ideeen! Jong trouwen, kind maken en er vandoor gaan. Wat ik zeg: structuur. Maar zeg, over er vandoor gaan gesproken: ik moet nu echt gaan... Hij knipte in zijn vingers en loste op In de lucht als een sliert rook die langzaam vervaagt. Paulussieieieieie riep ik hem na, maar er was niets meer van hem over. Althans, niet hier. Is de kust veilig? Hoorde ik achter me iemand zeggen. Ik kende die stem! Dat was....Dat was de Fin die zn slee onder een kastanjeboom neerzette. Ja, ik dach, ik zal m maar onder die eik duwe, want anders wordt ie nog nat en dat zit zo slecht. Maar zeg, vertel eens, heb je nog zin in een ritje naar...
...de Lappen? 'Lieve Fin' zei ik, 'het allerliefst wil ik eigenlijk naar mijn eigen huis. Ik heb erge trek in lekkere soep, en ik heb nog vanalles in huis. Heb je zin om me daarheen te brengen? Ik kan genoeg soep maken om ook de hondjes allemaal een lekkere kom te geven'
Meid zei de Fin, op mij ken je rekene! Ik ben gek op soep! Maar de honden... Die houden meer van rendier en het is hier ook wel een beetje warm voor ze. Ik ga het vragen, wacht effe...'Trekker, Stoter, Kauwer, Lauwer, Snekker, Poter en Duwer!! Hierrr...' En daar waren ze, de 7 magische, fluffie prachtige sleehonden. Ze keken de Fin verwachtingsvol aan terwijl hij uitlegde wat het plan was...
Bon, kwam hij bij me terug, kijk als gezegd: op mij ken je rekenen. Ik zeg: go! Maar Trekker, Stoker, kauwer, Lauwer, Snekker, Poter en Duwer zijn niet zo enthousiast. Beetje draven door de sneeuw, ok. Maar door zware bosgrond zwoegen, dat staat niet in de cao van magische sleehonden he.
Tsja, wat doe je deran? Niks!
Het bleef ff stil en toen zei Fin: waar is dat kleine broertje van je eigenlijk gebleven? Die dwerg? Oh Fin, ik weet t niet, ik ben m kwijt! Ik voelde me opeens heel alleen en verlaten.,maar Fin zei: dan is t dus waar wat king beweert: dat je kleine broertje...
...een beetje van het padje is... King zegt dat hij bij het minste of geringste hobbeltje in het niets verdwijnt om het ergens anders te proberen. Dat is verder niet zo'n punt maar het zou zo goed zijn voor z'n karakter als hij zich een beetje meer verdiepte in zijn omgeving! Heb jij enig idee hoe wij hem kunnen traceren? Telepatie? Of misschien....
...kunnen we hem bellen? Ik heb zn nummer wel, maar mn telefoon is helemaal dood. Mn nieuwe iphone 5 is zo snel leeg, zei Fin. Ik denk dat ik m hier bij de rodeo maar ff erin plug...
Het klonk ranzig, maar Fin bleek t echt alleen over zn telefoon te hebben. Voor ik het wist stond ik weer buiten, met t nummer van Brammetje maar zonder Fin, die was gevlogen 'want de honde kenne echt niet tege die warmte, straks doen ze t niet meer...' Hij steeg met veel kabaal op En ik zwaaide alsof mijn leven ervan afhing. Vervolgens belde ik Brammetje, die zowaar direct opnam. Hij begon gelijk te huilen toen hij hoorde wie er belde en hij sprak snikkend... "Waar ben je nou? Ik sta hier op Rodeo Drive in Hollywood want dat Madurodam vond ik zo ontzettend kneuterig en ik hoorde dat jij daar was met n'n pa!! Maar ik zag jullie nergens en ik wilde me net aanmelden bij de Ymca want ik heb zo'n honger en weinig tapas hier, maar ik denk dat ik er maar van afzie nu ik je aan de telefoon heb! Dus waar ben je, en is er toevallig nog soep?
Lieve, lieve Bram, qua soep zit t hier helemaal goed. Qua scheuren en naden ook! Je vader heeft die gedicht. Hij is nu naar huis, maar kom alsjeblieft hier naartoe, ik mis je! En opeens wist ik het: Brammetje was het. Ik heb altijd gedacht dat ik op lange, mannelijke mannen viel. Maar sinds ik Brammetje had leren kennen, was er iets met me gebeurd. Deze kleine maar lieve kabouter gaf mij wat ik miste: iemand om voor te zorgen. Brammetje was the one! Brammetje, spring op een paard, pak een vliegtuig, scheep je in op een boot, I dont care how you get here, but get here if you can! Nou zei Bram, das snel genoeg geregeld, helemaal niet ingewikkeld voor een kabouter. Maar misschien moet ik je wel eerst nog even iets vertellen.....ik ben erg goed geproportioneerd, dat wil zeggen dat ik overal kabouter ben. Al die verhalen over dat we 'm oprollen komen van collega's die er een complex van hebben. Daar heb ik geen last van en ik verzeker je, de dames hebben nog nooit te klagen gehad! En ik heb wel een fijne verassing voor je onder mijn puntmuts! Ik heb namelijk hele mooie lange blonde manen! Wacht, ik kom naar je toe... En een fractie van een seconde later stond Brammetje stralend voor me, met in zijn handjes...
Een brullend heeeeeel klein mini-kabouterbabietje en naast hem een kaboutervrouwtje tegen wie brammetje zei: ik geloof dat pientje honger heeft dus je zal je memmen weer ff te voorschijn moeten toveren, meid....
Ja, zei hij blozend tegen mij, je moet ze meste he, dat kleine spul. Anders wordt ...t nooit wat. Ik ben dus een beetje dom geweest. Beetje enthousiast met de niet uitrolbare piepie. Spontaan he, enthousiast. Maar goed, pas de probleme, ik ben een zoon van mn vader dus ik laat dat stel natuurlijk zo weer in de steek als ik betere kansen zie. Dus wat mij betreft: oep naar de soep!
Maar toen gaf ik me toch een megagil! Niet omdat....
ik opeens een enorme griezelige spin langs een dikke draad omlaag zag komen. Het was een gifgroen exemplaar, met een grote, druipende giftand die gretig uit zijn bek stak, en oogjes, die alle acht heel vals gluurden. Zijn grote harige poten kromden zich, klaar voor de aanval... Maar daar gilde ik niet om, ik gilde van diepe teleurstelling, van de illusie dat ik een kabouter had gevonden die uit het goede hout gesneden was, een luilebal bleek, die kwistig met zijn kabouterleuter zwaaide zonder een condoom te gebruiken. Ik bedacht me nog wel dat het misschien een fase was, maar het risico leek me toch een beetje te groot. Om me af te reageren en mijn frustratie-woede te koelen keerde ik me om naar de spin maar die...
zei met vier opgetrokken wenkbrauwtjes boven vier van haar priemende oogjes: mannen moeilijkheden huh? Meid vertel mij wat, wie zal ooit dat mysterieuze wezentje begrijpen dat zich man noemt? Ik niet! En daarom... Ze liet haar vier wenkbrauwen links zakken en trok het kwartet rechts vervolgens langzaam omhoog... Daarom bijt ik altijd hun kop eraf na het paren. Of als ze me niet bevallen. Of als ze moeilijk doen. Ik kan t je warm aanbevelen. Hoewel... Ze rekte haar spinnenek en nam Brammetje enkele seconden op. Nee, doe maar niet. Als die blonde manen in je keel komem zou je nog kunnen stikken.
Mevrouw spin, hebt u nog andere goede raad? Vroeg ik. Luister eens, ze wees met een eng groen tentakelig pootje richting mijn hart: jij bent een vief wief. Gaat heen en vermenigvuldigt u. Of drink een borrel en maak plezier. Oh ja, en er is iemand die van je houdt. Dat vergat ik nog.... 'Wat! Wie? Waar? Mevrouw Spiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin..... ' Maar een musje had haar opgepikt en smakelijk opgegeten. Te laat! Hoewel....
...in de verte klonk een zwaar, luid gebrom, met zonu en dan een knal- en het kwam dichterbij. Het geluid kwam zelfs heel snel dichterbij, en werd ondragelijk hard - maar stopte heel plotseling met een luide klap. 'Ik hoop dat je d'r wat aan gehad hebt!" hoorde ik nog roepen en daar ging de deur van Rodeo piepend open en kwam de Provo binnen zetten! Hij straalde van trots: 'ik heb net een lift gekregen van een raket!" baste hij... En hij begon weer te zingen-"ground control to major Tom...". Zuchtend keerde ik me om. Dat was 'm niet. Geschikt om de kop vanaf te bijten misschien, maar geen mate-materiaal. Wat een irritante vent. Ik liep naar de barman om....
...mijn vieze smaak weg te spoelen met een paar gintonics. Want alzzz je zzzat bents, dan voel je t allemaaaal helemaaaaal niets soooo errug meer, zei de man aan de bar naast me. Jeroen! Jij hier? Hij zette zijn tankje whiskey even op de bar, keek me eerst heel wazig en toen opeens verrassend scherzinnig aan. Ha, zei hij, ook weer geland. De barman vraagt me af en toe dronken lor te komen spelen, dat schijnt goed te zijn voor de sfeer en dus voor de klandizie. Kost me geen enkele moeite. En intussen werk ik verder aan mijn complottheorietjes. Zo heb ik net uitgedacht ...wie er allemaal in de shadow government zitten. Hij liet me een volgekrabbeld bierviltje zien. Ik kon niet alles lezen, maar een paar namen herkende ik wel: Fin, abt, provo, oma, obi, Paulus, queen, sletje. Goh zeg, die abt, wie had dat gedacht! Ben je alleen, vroeg ik. Mwah, t is een project dat ik samen met David doe, ken je hem? Weet nog veeeel meer van complottheorien dan ik. Erg geschikte gozer. Mega-wantrouwend. Daar ben ik echt een kleintje bij. Maar hij doet nu een dealtje in Afrika, en dan ga ik altijd hier verder.
Ok, zei ik, en wat drink je dan? Ja, goede vraag! Dit is........een groot glas wisky zonder ijs, recht uit de tank, en dan 3 druppels cola d'r in he, zzzodat ik niet te dronken words. Geen 4, Go Easy On The Coke! Om Bill Murray maar es even te citeren. Weet je trouwens dat de medische wetenschap ook alleen maar een geldindustrie is? Ik heb er net een fijn boek over gekocht, chemo's zijn gevaarlijker dan de kanker zelf, die krijg je al weg door peterselie te eten! Is dat handig or what! Vraag maar aan my mate David, en als je die toch spreekt, hij heeft fantastische inzichten over chemtrails, moet je eens naar informeren... Met een bruusk gebaar greep hij in zijn broekzak en haalde een... steen te voorschijn die hij met een klap - bam! - op de bar zette. Hier, gevonden op Groenland, weet je nog? Het was volle maan, eb, we maakten met zn allen een strandwandeling en die steen, ik werd er als het ware naartoe gezogen. Nou weet ik iets van stenen, maar deze kon ik niet plaatsen. Ik heb er sindsdien nogal wat onderzoek op los gelaten. Ook veel over gepraat met mijn buddy David. En inmiddels weten we vrij zeker dar deze steen een hele bijzondere herkomst heeft. Het is een raadsel hoe deze steen op Groenland terecht is gekomen. Kijk eens goed. Ik keek, ik keek en zag.......in het midden van de steen een glad stukje, een soort transparante roze kwarts. En toen ik mijn bril afzette zag ik dat daarachter nog iets te zien was, een soort klosje, dat kalmpjes rondjes draaide. Wat was dat? 'Dat vragen we ons allemaal af' zei Jeroen. 'We' is natuurlijk onze vereniging van complot denkers. De meesten denken dat het een antenne is, een afluistermiddel waarmee regeringen of de grote farmaceutische industrieen goedbedoelende volken hun medische geheimen ontfutselen. Of waarmee jaloerse playboy directeuren hun ex kunnen blijven volgen. Maar het kan natuurlijk ook door een ufo achtergelaten zijn... Wat denk jij?...Mmmm, zei ik, als ik het goed zie - ik ben briljant met kleine lettertjes en cijfertjes - zie ik daar een heel klein getal op de zijkant van t klosje. Als we dat nou eens vermenigvuldigen met pi kwadraat en delen door e kwadraat - wiskunde is mijn ding. Jeroen pakte er nog een paar bierviltjes bij En we begonnen te cijferen, met een verpletterende conclusie: 1 plus 1 is niet 2 maar 2,00000004279. Dat hebben ze dus ook altijd voor ons verborgen gehouden, zei Jeroen. Ja, t is beslist van een ufo afkomstig, de cijfers liegen niet. En opeens kreeg ik een ingeving. Heb je t al eens geprobeerd te verhitten? Mijn oog viel op de magnetron achter de bar waar de barman net een dubbel portie geurige gehaktballetjes uithaalde. Zullen we?
Tsja zei Jeropo... Het is geen gek idee, en een magnetron heeft natuurlijk een hoop straling, in onze groep wordt daar veel over gesproken, maar anyway, het is natuurlijk wel zoiets als in space... Wie weet wat we tegenkomen als we dat doen. En als het een loze actie is, nou ja, dan maakt het ook niet uit. Kom, we proberen het. Ik haalde diep adem, deed het deurtje van de magnetron open en legde de loodzware steen erin. "Maar beginnen met een paar seconden op hoog vermogen" baste Jeroen. Ik stelde hem in op 10 seconden en drukte na een korte aarzeling op 'start'. De magnetron begon ronkend te draaien, rustig tempo, lichtje brandend en er gebeurde niks. Na 10 seconden klonk er een harde piep, Jeroen keek met grote ogen, maar het was gewoon het signaal dat de tijd om was. Nog een keer? Nee, eerst even kijken... De steen was bloedheet, maar er was niks te zien. "Okee, nu gewoon een hele minuut" zei Jeroen, "we gaan dr voor" en ik drukte weer op start. De minuut duurde ontzettend lang! Maar toen het signaal klonk en we het deurtje openmaakten, was er wel degelijk iets gebeurd!! De steen gloeide en er klonk prachtige, weemoedige muziek....Maar dat kwam omdat de barman per ongeluk Classic FM had opgezet en nu met een verheerlijkte gezichtsuitdrukking stond te luisteren, totdat iemand nog een portie balletjes bestelde. Wat is dit nu? Verbaasd haalde hij de steen uit de magnetron en zette m op de bar zonder te kijken. Jeroen pakte 'm snel. T gaat blijkbaar in fasen, want de steen is nu helemaal niet warm meer. Koud zelfs, zei hij. Maar kijk, het klosje draait veel sneller dan eerder. En t straalt blauw licht uit. Waar doet het jou aan denken? Ik weet t niet, iets tussen de zender van ET en de lavalamp van tante Truus. Volgens mij moeten we nog wat verder experimenteren. Pak je tankje en de steen, op naar mijn huis in t bos waar een geheim laboratorium onder zit. En er is ook nog soep. Jeroen en ik liepen de deur van de rodeo uit, maar op het pleintje ervoor....was de Gay Parade net begonnen! Het was een drukte van jewelste en we werden er even door afgeleid... Toen ik omkeek naar Jeroen was hij nergens meer te zien! Wel had ik de steen in mijn handen geklemd, en het voelde alsof hij zachtjes vibreerde. Of verbeeldde ik me dat nou? Pffff ik wou dat ik ...al in m'n lab zat en echt eens dit bijzondere brok steen goed kon onderzoeken. Ik worstelde me door de feestende massa heen. In de verte zag ik het sletje joelen, maar ik dook diep in mijn jas. Nu Even Niet!! Ik liep steeds sneller door het bos, naar huis, haalde de sleutels te voorschijn en liep, Mat mn jas nog aan rechtstreeks naar het lab. Eerst legde ik de steen onder een microscoop om m eens goed te bekijken. En het viel me opeens op dat....die koele, grote steen er eigenlijk uitzag als een soort van uit de kluiten gewassen zaadje, van een es of zo. Er ging me een lichtje op! Was het soms een fossiel! Dat zou een hoop verklaren, behalve dan het klosje. Ik klikte de TL buis aan en schoof mijn kruk naar de onderzoekstafel. Ik boog me over de microscoop en viel bijna van mijn kruk van het lachen toen ik inzoomde en zag wat er op het langzaam draaiende klosje stond:
"Schat, ik geef me gewonnen! Van harte gefeliciteerd!"
