JAT
Ah, als Priscilla jat, dan jat ze goed. Zoveel was me wel duidelijk geworden. Ik voelde het kleine harde voorwerp branden in mijn zak maar ik weerstond de verleiding om het nu al te bekijken. Ik klom op de trekker, startte en opeens als bij toverslag wist ik het weer: zure wormen, kurkumatabletten, gedroogde qats en misschien toch ook nog maar een tankje whiskey en marsepein om de feestvreugde te verhogen. Ik wilde voor geen goud meer naar de suup en die ranzige manager, maar ernaast zat een natuurvoedingswinkel. En wie stond daar bij de ingang met een tankje whiskey in de hand?
LIEDJE
Jeroen! Mijn favoriete zwager! Behalve de tank met wiskey - waarvan hij zo te zien al wat geproefd had - had hij een lijstje in zijn hand waarop ik in de gauwigheid 'paddenstoelen' las, maar hij was al op weg naar de afdeling onbespoten groente, ongetwijfeld om peterselie te kopen, tegen de kanker. Hij neuriede een liedje mee met de natuurwinkel-luidsprekers, een liedje dat me heel bekend voorkwam:
Jeroen! Mijn favoriete zwager! Behalve de tank met wiskey - waarvan hij zo te zien al wat geproefd had - had hij een lijstje in zijn hand waarop ik in de gauwigheid 'paddenstoelen' las, maar hij was al op weg naar de afdeling onbespoten groente, ongetwijfeld om peterselie te kopen, tegen de kanker. Hij neuriede een liedje mee met de natuurwinkel-luidsprekers, een liedje dat me heel bekend voorkwam:
SIC
Hee Jeroen, je bent alom aanwezig, magische krachten schijnt 't (sic!). Mag ik ook een slok wiskey? Dank je. Paddestoelen, peterselie, vergeet ook de papaya niet voor de ware powermix. Zzzeg, wazaderin dzie wiskey? En wa zong ie voor liedjens? Winnaar van t zongfeztival of zoooo? Ik moest er zelf erg om lachen maar Jeroen zei bloedserieus: nee, winnaar van volgend jaar. Het moet zo zijn. En dit is altijd mijn grote droom geweest. Ik produceer t samen met Niek Natuur, maar die ken je niet. Onbekende gozer. We zijn nog op zoek naar een leuk zangeresje. Ik ben zelfs gestopt met drinken. Oooooooh, wazaderdan in da tankjen? Gemberbier, zei Jeroen, dus stel je niet zo aan. Ok, sorry, foutje, even verkeerde stand. Zeg, misschien kan ik je helpen? Jeroen begon te lachen....
Hee Jeroen, je bent alom aanwezig, magische krachten schijnt 't (sic!). Mag ik ook een slok wiskey? Dank je. Paddestoelen, peterselie, vergeet ook de papaya niet voor de ware powermix. Zzzeg, wazaderin dzie wiskey? En wa zong ie voor liedjens? Winnaar van t zongfeztival of zoooo? Ik moest er zelf erg om lachen maar Jeroen zei bloedserieus: nee, winnaar van volgend jaar. Het moet zo zijn. En dit is altijd mijn grote droom geweest. Ik produceer t samen met Niek Natuur, maar die ken je niet. Onbekende gozer. We zijn nog op zoek naar een leuk zangeresje. Ik ben zelfs gestopt met drinken. Oooooooh, wazaderdan in da tankjen? Gemberbier, zei Jeroen, dus stel je niet zo aan. Ok, sorry, foutje, even verkeerde stand. Zeg, misschien kan ik je helpen? Jeroen begon te lachen....
LANG, LA, EG
Ha ha ha ja goed idee grijnsde hij... Wat zou je willen doen? Roadie? Marketing? Song Writing? Het is niet dat we geen hulp kunnen gebruiken maar het moet wel 24/7 en de laatste keer dat ik keek had jij nog een full time-baan, dussss... Of bedoel je dat je iemand kent die goed kan zingen? Want dan ben ik meteen een en al oor namelijk... We kijken al zo lang rond, maar welke la we ook opentrekken, het lukt eg nie! Dus in dat geval zou je ons enorm helpen... Sorrie, ik sla weer door! Erg lief dat je het aanbiedt... Waar zou je ons mee kunnen helpen denk je?
IK
Ik begrijp wat je bedoelt Jeroen, je wilt dat ik zing, maar je durft t niet te vragen. Ik zal er over nadenken.... Ja okee, ik doe t. Blonde spoeling, botoxje hier, peelingkje daar, ff naar de sportschool en klaar is kees. De mensen zeggen altijd dat ik er onnoemelijk jong uitzie, dus geen probleem ... Jeroen, wat zie je bleek, is er iets? Ik dacht dat het iets te maken had met mijn dappere voorstel (ik piekerde er niet over om echt serieus te gaan zingen, maar ik wilde J graag zien kronkelen en was benieuwd hoe hij zich hier uit ging redden). Maar Jeroen wees in de richting van mijn heup...Dat licht, dat geluid, wat zit er in je zak.... Oh, zei ik, dat is iets dat ik zomaar heb gekregen. Eens ff kijken....
VUNS
Ik haalde het rolletje uit mijn zak. Het leek toch wel wat groter dan ik me herinnerde. Het was ongeveer 15 cm lang, uitlopend in een bolletje, en het vibreerde zachtjes. Ik geloof dat het een echte dames verwennerij is! suggereerde Jeroen vrolijk. Enigszins zenuwachtig begon ik het pakje open te maken. Wat zou het zijn? Was Jeroen een vuns of zat er echt een dildo in? Er zat zo ontzettend veel plakband omheen dat het even duurde voor ik het allemaal loshad, en het geschater van Jeroen toen ik het laatste stukje met mijn tanden deed hielp ook niet echt, maar uiteindelijk kwam de verassing er toch uitrollen... Een lichtgevende karaoke microfoon!
Ik haalde het rolletje uit mijn zak. Het leek toch wel wat groter dan ik me herinnerde. Het was ongeveer 15 cm lang, uitlopend in een bolletje, en het vibreerde zachtjes. Ik geloof dat het een echte dames verwennerij is! suggereerde Jeroen vrolijk. Enigszins zenuwachtig begon ik het pakje open te maken. Wat zou het zijn? Was Jeroen een vuns of zat er echt een dildo in? Er zat zo ontzettend veel plakband omheen dat het even duurde voor ik het allemaal loshad, en het geschater van Jeroen toen ik het laatste stukje met mijn tanden deed hielp ook niet echt, maar uiteindelijk kwam de verassing er toch uitrollen... Een lichtgevende karaoke microfoon!
ZOEME
Nou, ok, laat maar horen, zei Jeroen snuivend, kom maar op met dat zangtalent. Beginnend bij Waterloo. Ik zingen, swingen, hoge uithalen, zacht zoeme, Waterloo, dingedingedong,, Een beetje, de troubadour, haleluja ga maar door. Iedereen uit de suup stroomde toe, het publiek juichte van enthousiasme, het was geweldig, maar toen was de batterij op. Nou dat was t dan wel zo'n beetje, zei ik tegen Jeroen die zowaar bij het laatste nummer met zijn voet had meegetikt. Ik weet wat je wilt vragen maar,... Nee zei Jeroen, ik begrijp t. En sorry, maar we hebben jong talent nodig. Je bent een vakvrouw, maar we willen een jong publiek aanspreken. Het is te intellectueel, te jazzy, te diepgravend. Ik zoek toch meer een fluffy zonder hersens, dat werkt soepeler. Mag ik wel de microfoon lenen? Ach, waarom niet, ik had mijn pleziertje gehad. Ik deelde nog wat handtekeningen uit, rekende mn boodschappen af en klom in de trekker.
Nou, ok, laat maar horen, zei Jeroen snuivend, kom maar op met dat zangtalent. Beginnend bij Waterloo. Ik zingen, swingen, hoge uithalen, zacht zoeme, Waterloo, dingedingedong,, Een beetje, de troubadour, haleluja ga maar door. Iedereen uit de suup stroomde toe, het publiek juichte van enthousiasme, het was geweldig, maar toen was de batterij op. Nou dat was t dan wel zo'n beetje, zei ik tegen Jeroen die zowaar bij het laatste nummer met zijn voet had meegetikt. Ik weet wat je wilt vragen maar,... Nee zei Jeroen, ik begrijp t. En sorry, maar we hebben jong talent nodig. Je bent een vakvrouw, maar we willen een jong publiek aanspreken. Het is te intellectueel, te jazzy, te diepgravend. Ik zoek toch meer een fluffy zonder hersens, dat werkt soepeler. Mag ik wel de microfoon lenen? Ach, waarom niet, ik had mijn pleziertje gehad. Ik deelde nog wat handtekeningen uit, rekende mn boodschappen af en klom in de trekker.
ONZES
Onderweg deed ik het zingen nog eens dunnetjes over. Het was heerlijk en als ik tijd had zou ik er zeker mijn carriere van maken, wat dat betreft had Priscilla het helemaal goed geraden... Het papiertje van de mike zat nog in mijn broekzak. Ik wilde de prop net wegmikken toen ik zag dat er op de binnenkant van het papier iets geschreven stond. Bij het eerstvolgende stoplicht streek ik het glad en las "in het jaar onzes heeren 2014 bij vollen maan op den donderdag den zestienden januarie zal den gelukige ijgenaer van dit pampieretje alsdan hij zich buyten onder de sterren bevindet, zich gevonden zien geworden door... En daar was het papier net afgescheurd en het stoplicht was al een tijdje groen zo te horen aan het getoeter achter me. Ik moest even sturen...
HEISA
Want die gasten achter me maakten nogal een heisa. Jajaja, ik trok op maar bij de eerste de beste parkeerplaats zette ik de trekker stil om het papier nog eens goed te bekijken. Was het wel papier? Was het geen perkament? Veel verstand had ik er niet van, maar dit zag er toch wel authentiek oud uit. Spannend! Ik wilde met genoegen gevonden worden de zestiende, dus over anderhalve week, maar waar en door wie? Dit was te vaag. Ik had hulp nodig van iemand met een helder hoofd en verstand van middeleeuwse geschriften... De abt natuurlijk! Kwam die oeverloze studie bij de jezuiten m nog eens een beetje van pas. Hij nam onmiddellijk op. Zit je je te vervelen? Ja, sinds Groenland weinig meer om handen klaagde hij. Dan heb ik hier iets wat je zeker zal interesseren, zei ik. En voor ik het wist zat ik in de trein naar doetinchem, op weg naar het klooster waar de abt de scepter zwaaide.
YEN
Daar aangekomen bonsde ik uit gewoonte met de grote zware klopper op de eeuwenoude kloosterdeur. En zag het bescheiden pijltje naar rechts: naast de deur was een intercom bevestigd. Een vriendelijke mannenstem vroeg wat ik kwam doen. Ik noemde mijn afspraak met de abt, hoorde wat rappe tikgeluidjes en de deur ging langzaam open. Aan de andere kant van de werkelijk schitterende, ruime, lichte, moderne hal kwam de abt met open armen aangelopen. "Meis!" Zei hij "gaat het goed met je? Heb je kleingeld bij je? Wij hebben hier een bewegend toegepast kunstwerk dat draait op muntjes. Alles werkt, of je er nou een oud dubbeltje ingooit of een eurocent of een yen. En de opbrengst gaat naar de armen". Hij wees op een langgerekt en ingewikkeld apparaat dat zo te zien was opgebouwd uit bestek en autoonderdelen. Het bordje eronder zei 'Chaos Theory' Ik had nog wel wat stuivers en legde er een op een van de uitstekende lepels. Soepel zette de machine zich in beweging. De lepel zwaaide de stuiver naar een trechter, waarna hij tegen een dominosteen rolde, en in een tunneltje gleed, terwijl de dominostenen met een vaart tegen een klepel vielen, het was een prachtig schouwspel, met vlammetjes, ballonnen en belletjes, maar de abt zei...
HENS
Kijk uit, kijk uit, voorzichtig, steek de boel nou niet in de hens, dat zou zonde zijn. Het is juist zo'n fijne publiekstrekker. Met een kleine slang bluste hij een minibrandje. Dat hoort erbij hoor, zei de abt. Allemaal show. Ja, wat een klooster in deze tijd al niet doet om een beetje in trek te blijven. Vroeger kon je gewoon de hele dag gaan zitten tekenen in het scriptorium, maar daar red je het vandaag de dag niet meer mee. Dat herinnerde me weer aan het oude stukje perkament en de reden van mijn komst. Je hebt er toch wel echt verstand van he, vroeg ik argwanend, terwijl ik het de abt aanreikte. Zeker, zeker, en we gaan zo ook nog even langs broeder gregorius, die is echt nog helemaal van de oude stempel. Eens even kijken, het lijkt me perkament, met een tekst erop, je zou zeggen oud, niet volledig, mmmmmm. Je bent een enorme lieverd, zei ik, maar je hebt geen idee he? Zullen we 't Gregorius vragen? Ja, goed idee, zei de abt opgelucht. We liepen het klooster door, kleine donkere gangetjes, grotere zalen, binnenplaatsen, trap op, trap af, tot we voor een deur stonden. De abt wilde kloppen, maar de deur ging langzaam open. Een stem zei...
APINNEN
Treed binnen, treed binnen, Apen en Apinnen! Maak uw hoofdjes leeg en open, dan kunnen we beginnen... Voorzichtig liepen de abt en ik de ruimte binnen. Het was er aangenaam warm en stoffig, het rook naar oud hout en overal stonden stapels boeken. Oude, met leren kaften en goud op snee, maar ook gloednieuwe, ik zag 'de Woongroep' al liggen en warempel zelfs een e-reader op een bijzettafeltje - naast een lekkere luie fauteuil, waarop Gregorius zat, benen losjes over elkaar geslagen, een leesbrilletje halverwege zijn fijne neus...
'Ik zal er voor jullie geen doekjes om winden, een eenvoudig antwoord is niet te vinden' zei hij, 'maar laat me er eens overheengaan, wieweet heb je er toch wat aan..'. En hij boog zich over het stukje perkament.... Mmmm hoorde ik hem mompelen, 'typisch intro... 4 grondraadselen...
'Ik zal er voor jullie geen doekjes om winden, een eenvoudig antwoord is niet te vinden' zei hij, 'maar laat me er eens overheengaan, wieweet heb je er toch wat aan..'. En hij boog zich over het stukje perkament.... Mmmm hoorde ik hem mompelen, 'typisch intro... 4 grondraadselen...
ANKER
...karolinguistisch ritme, astronomische beheersing, tjup tjup tjup...' Zelden had ik iemand meer werk zien maken van het begrip dubben. Gregorius trok zn onderlip wat naar voren, fronste het voorhoofd, krabde aan zn schedel, stond op, haalde een fraai oud boek van een hoge plank, zette het dan weer terug, pakte een ander, bladerde wat, mompelde 'juist ja', maakte een aantekening, pakte zn ipad erbij.... De abt en ik waren aanvankelijk gespannen vol verwachting, maar het duurde vrij lang, het glaasje port dat gregorius ons tussen de bedrijven door had ingeschonken verwarmde het hart, de haard brandde heerlijk, het was een lange dag geweest en langzaam sukkelde ik weg en droomde van Jeroen die met een enorme zuurstokroze microfoon boven het gebouw van de buurtsuper stond en uit volle borst De Troubadour zong, terwijl op de grond het nichtje keihard 'kom van dat dak af' blerde. Of was het oma? Opeens riep de supermarktmanager keihard Eureka! Nee, het was Gregorius! Ik was opeens klaarwakker. Wat heb je gevonden Gregorius? Waar moeten we op de zestiende klaarstaan? En Gregorius zei: ja, ik heb gevonden waar je je anker kan neerlaten. Het zit zo...
FOX
Dat stukje perkament is een geweldige vondst, maar dat dachten jullie natuurlijk al. Ik werd in eerste instantie op het verkeerde been gezet door dat rare KVK taaltje, maar het schijnt dat de profetismiek der Tsiganen zich doorgaans van deze stijl bedient. Wat jullie hier in handen hebben is een stukje puur goud, een deel van het ontbrekende geschrift over 'den Eenentwintigschten Eeuwe', geschreven door Fox Fockstrodt, een waanzinnig accurate waarzegger uit het begin van de 19e eeuw. Het briefje is in de lengte doorgescheurd, en ik heb de rest van de tekst zo ongeveer weten te achterhalen via Fox zijn methode. Het moet zoiets zijn als dit:
"in het jaar onzes heeren 2014 bij vollen maan -zal het telkenmale blicksemen en op den donderdag den zestienden januarie - is de buy het zwaarst! Dan zal den gelukige ijgenaer van - een toegangsbeweis, vergezeld van dit pampieretje alsdan hij zich - daarmeede op deezen positie, niet
buyten onder de sterren bevindet, doch in den 52.08473, 4.30333
En zich gevonden zien geworden door een importante verscheining die derzelfde zalt vervoeren naar hoogers sferen'
"in het jaar onzes heeren 2014 bij vollen maan -zal het telkenmale blicksemen en op den donderdag den zestienden januarie - is de buy het zwaarst! Dan zal den gelukige ijgenaer van - een toegangsbeweis, vergezeld van dit pampieretje alsdan hij zich - daarmeede op deezen positie, niet
buyten onder de sterren bevindet, doch in den 52.08473, 4.30333
En zich gevonden zien geworden door een importante verscheining die derzelfde zalt vervoeren naar hoogers sferen'
EX, EB
Boeiend, boeiend, riepen wij in koor, terwijl de abt en ik heftig achter de rug van Cornelius om naar elkaar gebaarden dat we er geen hout van begrepen....Ehh, sorry, zei ik tenslotte, maar zelfs mn Ex sloeg soms samenhangender taal uit, en die kon toch behoorlijk dazen? Waar heb je t over, wat zijn dat voor getallen? Lengte en breedtegraad, zei Cornelius, zo moeilijk is het niet. Wil je dat arme kind dan de zee opsturen, in de storm, als t dondert, en regent en bliksemt, bij eb of vloed? Zei de abt met een diepe toneelstem vol drama. Je kon echt zien dat hij van zijn rol genoot. Ach jongens toch, houdt toch op, kirde Cornelius, jullie weten van niks, geef me mn Ipad nog eens aan, eens even kijken, googlemaps, pimptiedomptiedom, hier is het al, Kijk eens aan, panorama mesdag te den haag, daar moet je wezen, daar moet je zijn. Wel aan zee, maar dan toch een hele fijne droge zee met een dakje erboven. Cornelius prikte de abt familiair in de buik en ging verder: dus donderdag zou ik maar zorgen dat ik daar de hele dag rondhing. Mooi!
Weet je wat, ik zal je zelf vergezellen, ik wil weleens met eigen ogen aanschouwen wat die Fockstrodt voor een voorspelling voor ons in petto had. Als mijn abt daar ten inste geen bezwaar tegen heeft, maar dat lijkt me niet... Cornelius knipoogde guitig naar mij, de abt opende de mond alsof hij iets wilde zeggen, sloot m toen weer en ondertussen had Cornelius een glaasje peperwodka ingeschonken. Proost zei hij. Op...
Boeiend, boeiend, riepen wij in koor, terwijl de abt en ik heftig achter de rug van Cornelius om naar elkaar gebaarden dat we er geen hout van begrepen....Ehh, sorry, zei ik tenslotte, maar zelfs mn Ex sloeg soms samenhangender taal uit, en die kon toch behoorlijk dazen? Waar heb je t over, wat zijn dat voor getallen? Lengte en breedtegraad, zei Cornelius, zo moeilijk is het niet. Wil je dat arme kind dan de zee opsturen, in de storm, als t dondert, en regent en bliksemt, bij eb of vloed? Zei de abt met een diepe toneelstem vol drama. Je kon echt zien dat hij van zijn rol genoot. Ach jongens toch, houdt toch op, kirde Cornelius, jullie weten van niks, geef me mn Ipad nog eens aan, eens even kijken, googlemaps, pimptiedomptiedom, hier is het al, Kijk eens aan, panorama mesdag te den haag, daar moet je wezen, daar moet je zijn. Wel aan zee, maar dan toch een hele fijne droge zee met een dakje erboven. Cornelius prikte de abt familiair in de buik en ging verder: dus donderdag zou ik maar zorgen dat ik daar de hele dag rondhing. Mooi!
Weet je wat, ik zal je zelf vergezellen, ik wil weleens met eigen ogen aanschouwen wat die Fockstrodt voor een voorspelling voor ons in petto had. Als mijn abt daar ten inste geen bezwaar tegen heeft, maar dat lijkt me niet... Cornelius knipoogde guitig naar mij, de abt opende de mond alsof hij iets wilde zeggen, sloot m toen weer en ondertussen had Cornelius een glaasje peperwodka ingeschonken. Proost zei hij. Op...
KOUD
... een gebeurtenis in de toekomst! Terwijl Cornelius en ik de eerste slokjes van het pittige drankje naar beneden lieten glijden, zette de abt zijn reeds lege glaasje met een klap op tafel. Welnu! Zei hij energiek, we gaan met z'n drieen naar de hogere sferen! Zou het over een ruimtereisje gaan? Over de Heere? Of gewoon over een experimentje met dope? Of nog iets heel anders... Heb jij nog relaties kunnen leggen met eerdere voorspellingen misschien Cornelius? "Jaaaa" zei Cornelius, er zijn wel bepaalde patronen... Het weer zit er altijd wel in, en een verwijzing naar een plaats, en dan een gebeurtenis. De rest is fluf. De laatste was voor vandaag, een voorspelling die iets zei over stijgende temperaturen en een rond voorwerp dat heel hard heen en weer werd geslagen, en dat er een jong iemand zou bezwijken. De coordinaten wezen op Melbourne. 'Daar is de Australian Open aan de gang' zei ik enthousiast... Hee... Wat dachten jullie? Rond voorwerp, heen en weer geslagen, het is daar erg heet op dit moment, dat zou het kunnen zijn! Wacht, we kunnen wel even kijken op de ipad, zei Cornelius... Hij zocht de Australian Open live stream op, en kregen subiet een newsflash: "it's inhumane, the Canadian qualifier and a ball boy fainted when temperatures hit 41 degrees. They should have stopped the game...." Ojee! Dat klopt wel erg goed!
Zou dit 'em zijn? De voorspelling? Mooi, zei de abt, bij ons is het in elk geval geen weer om flauw van te vallen, het is eerder te koud... Ik stel voor dat we er een leuk dagje van maken, zullen we alvast naar Scheveningen gaan en een nachtje daar blijven? Lekker de zeelucht opsnuiven, strandwandelingetje, misschien nog een nieuwjaarsduikje? Wat denken jullie ervan?
Zou dit 'em zijn? De voorspelling? Mooi, zei de abt, bij ons is het in elk geval geen weer om flauw van te vallen, het is eerder te koud... Ik stel voor dat we er een leuk dagje van maken, zullen we alvast naar Scheveningen gaan en een nachtje daar blijven? Lekker de zeelucht opsnuiven, strandwandelingetje, misschien nog een nieuwjaarsduikje? Wat denken jullie ervan?
GEPREST
"kggggrrrr, hallo? Halloooo? krgggggggg, ja, hebben we verbinding? Ja daar gaan we dan....Goedenavond dames en heren, kijkers thuis, fijn dat u ben ingeschakeld bij deze live uitzending van stadsTV centrum De Haag. Wij zijn geprest om deze koude januariavond te trotseren, omdat er hier bij museum Panorama Mesdag op deze bijzondere avond bij het sfeervolle licht van de volle maan iets heel bijzonders staat te gebeuren Kijk daar zijn de hoofdrolspelers al, een Franse kunstenares met originele haagse roots, het zou ook der zus kunnen zijn want die twee lijken sprekend op elkaar Kggggggrrrrr hallo, hallo, ja, daar zijn we weer. In ieder geval, ze heet Kulik. En dan hebben we een originele Doetinchemse abt en een broeder die Gregorius heet, maar iedereen noemt hem Cornelius en ook wel ome Cor. Hoe dat zo komt is een heel ander verhaal, daarover een andere keer bij de collega's van omroep Doetinchem. Dit illustere drietal heeft een zeer oud, ik heb horen fluisteren Egyptisch maar dat is niet bevestigd, stukje perkament in het bezit dat juist op deze zestiende januari een zeer bijzondere ontmoeting voorspelt bij, of zelfs in dit museum. Wat staat er te gebeuren? Zal hier vanavond blijken dat de goden inderdaad kosmonauten waren? Keert Einstein met een tijdcapsule neer? Of zal Leonardo da Vinci opstaan uit zijn graf. We weten het niet.Het drietal Kulik, abt en ome Cor loopt naar de deur, belt aan. Nog eens. De deur gaat open, wie staat daar op de stoep en zegt: oh wat leuk, ik wilde net weggaan na dit werkbezoek, maar u ziet er zo inspirend uit, kom toch binnen, dan maken we voor de gezelligheid nog een rondje door t museum, zo groot is het niet...Het is Maxima! Onze eigenste koningin. Ja natuurlijk, verdomd, ik had het kunnen weten, die was hier natuurlijk vanmiddag op werkbezoek. Maar zou dit nou de voorspelling zijn, of was dit maar een toevalligheidje en een leuke bijkomstigheid, maar moet de echte bijzondere ontmoeting zoals voorspeld nog komen? U begrijpt, ik kan er niet achteraan, want dan word ik er door de kleerkasten van het koninklijk huis zo weer uitgekieperd, maar u begrijpt, we hebben wel de nodige geheime cameraatjes geïnstalleerd dus zullen u zo goed mogelijk verslag blijven doen van de gebeurtenissen in Panorama Mesdag maar nu moeten we er helaas even uit voor de reclame...."
Ondertussen was ik met aan mijn ene zijde de abt en aan de andere Gregorius alias Cornelius nog bezig van mijn verbazing te bekomen, toen...
Ondertussen was ik met aan mijn ene zijde de abt en aan de andere Gregorius alias Cornelius nog bezig van mijn verbazing te bekomen, toen...
MOUWEN
...Maxima me resoluut bij m'n mouwen pakte en naar binnen trok. Kom op, zei ze, wat zeg ik nou, we doen nog een rondje - dan zijn die griezels van omroep Den Haag of Radio Rijnmond of wat is het straks tenminste weg! En zo liepen de koningin, de abt, de broeder en ik naar binnen... Het panorama was leuk, best een goed idee, zo'n schilderij dat maar doorgaat! Terwijl Maxima met de twee mannen een stukje doorliep, begon ik meteen bij het begin, het strandgezicht te onderzoeken. Ik werd er draaierig van, wat een detail! Zoals de schilder dat vlindertje had neergezet, alsof het zo kon wegfladderen...
Nadat ik de eerste vierkante meters had ontleed zonder dat ik daar ook maar een hint van een interessante ontmoeting in tegenkwam, liep ik een klein stukje door en intussen hoorde ik Maxima keihard schateren, ik keek op en zag haar de abt op z'n rug slaan, hij had haar ongetwijfeld op een van z'n moppen getracteerd. Buiten begon het intussen knetterhard te onweren, je hoorde de knallen galmen in de ruimte. Gelukkig was deze breedtegraad overdekt, want ook de regen stortte zich nu op het dak. Ik draaide me weer naar het schilderij en deze keer was het eerste dat ik zag, alweer zo'n prachtig geschilderd, natuurgetrouw vlindertje! Kwam het door het perspectief of draaide het zich echt naar me toe? Was het mijn verbeelding of de voorspelling dat het echt met z'n vleugeltjes begon te bewegen en zonder aarzeling op mijn hand landde... "Kulik..." Zei ze met een zacht stemmetje... "Wat een fijne naam... Stevig, realistisch, met een vleugje avontuur... Blauw-zilver met wit..." Ojee, dacht ik, dat is de ontmoeting, wat gááf! Een pratende vlinder! Ik draaide me naar de anderen, en zag...
Nadat ik de eerste vierkante meters had ontleed zonder dat ik daar ook maar een hint van een interessante ontmoeting in tegenkwam, liep ik een klein stukje door en intussen hoorde ik Maxima keihard schateren, ik keek op en zag haar de abt op z'n rug slaan, hij had haar ongetwijfeld op een van z'n moppen getracteerd. Buiten begon het intussen knetterhard te onweren, je hoorde de knallen galmen in de ruimte. Gelukkig was deze breedtegraad overdekt, want ook de regen stortte zich nu op het dak. Ik draaide me weer naar het schilderij en deze keer was het eerste dat ik zag, alweer zo'n prachtig geschilderd, natuurgetrouw vlindertje! Kwam het door het perspectief of draaide het zich echt naar me toe? Was het mijn verbeelding of de voorspelling dat het echt met z'n vleugeltjes begon te bewegen en zonder aarzeling op mijn hand landde... "Kulik..." Zei ze met een zacht stemmetje... "Wat een fijne naam... Stevig, realistisch, met een vleugje avontuur... Blauw-zilver met wit..." Ojee, dacht ik, dat is de ontmoeting, wat gááf! Een pratende vlinder! Ik draaide me naar de anderen, en zag...
VAT
...dat ze er niet meer waren. Ik stond bovenop het Seinpostduin. Een fris zeebriesje streek door mijn haren, er scheen een zacht licht. De zee. De zee! Het vlindertje fluisterde: geniet! En fladderde weg. Daar zat Sientje Mesdag te schilderen tussen de boten. Een rare plek om te schilderen, want zo geweldig was het uitzicht daar niet, maar misschien wel een goede reden om eens een praatje aan te knopen, je krijgt tenslotte niet elke dag de kans een schilderes uit de negentiende eeuw te spreken. Ik stapte er op af toen ik opeens zag dat er een man aan haar zijde zat. Verdomd, het leek wel Vincent van Gogh. Hij stelde zich zo enorm aan, dat ik vermoedde dat die twee wat met elkaar hadden. Eerst kon ik het gesprek niet goed volgen omdat de cavalerie een stukkie verderop met nogal veel knallen en geraas een oefening hield, maar toen ze even pauzeerden hoorde ik die slijmbal van een Van Gogh zeggen: Beminde Sien, het enige wat er niet perfect aan jou is, is dat je zo perfect bent. Juk! Volgens mij ging er in dat hoofd echt wat mis. Toen al. En nu weer. Ik liet die twee voor wat ze waren, want verderop riep er iemand met een barse stem: hee jij daar! Het was de abt die bij een vat stond en ik raadde maar zo dat het een vat met drank was, leer mij de abt kennen... Dus jullie zijn er ook? vroeg ik. Nou ja, dat wil zeggen, zei de abt, ik ben alleen gekomen, om je te halen. We moeten terug, want...
...dat ze er niet meer waren. Ik stond bovenop het Seinpostduin. Een fris zeebriesje streek door mijn haren, er scheen een zacht licht. De zee. De zee! Het vlindertje fluisterde: geniet! En fladderde weg. Daar zat Sientje Mesdag te schilderen tussen de boten. Een rare plek om te schilderen, want zo geweldig was het uitzicht daar niet, maar misschien wel een goede reden om eens een praatje aan te knopen, je krijgt tenslotte niet elke dag de kans een schilderes uit de negentiende eeuw te spreken. Ik stapte er op af toen ik opeens zag dat er een man aan haar zijde zat. Verdomd, het leek wel Vincent van Gogh. Hij stelde zich zo enorm aan, dat ik vermoedde dat die twee wat met elkaar hadden. Eerst kon ik het gesprek niet goed volgen omdat de cavalerie een stukkie verderop met nogal veel knallen en geraas een oefening hield, maar toen ze even pauzeerden hoorde ik die slijmbal van een Van Gogh zeggen: Beminde Sien, het enige wat er niet perfect aan jou is, is dat je zo perfect bent. Juk! Volgens mij ging er in dat hoofd echt wat mis. Toen al. En nu weer. Ik liet die twee voor wat ze waren, want verderop riep er iemand met een barse stem: hee jij daar! Het was de abt die bij een vat stond en ik raadde maar zo dat het een vat met drank was, leer mij de abt kennen... Dus jullie zijn er ook? vroeg ik. Nou ja, dat wil zeggen, zei de abt, ik ben alleen gekomen, om je te halen. We moeten terug, want...
TARWE
...Gregorius is net meegegaan met iets wat verd...dramatisch veel op een groen mannetje leek! Dat klonk sensationeel! We haastten ons terug via de snelste weg en renden de ruimte binnen. Maar op de plek waar even geleden Gregorius nog had staan lachen met Maxima, lag nu alleen een plasje water en wat droge korrels. Zo te zien graan. De abt pakte er eentje en beet erin. "Geen hop" zei hij, "tarwe". Wat is hier gebeurd? Een prinses en een broeder zomaar verdwenen! Meegenomen door een ruimteschip? Ik keek om me heen. Er lagen meer tarwekorrels, die een spoor vormden richting de uitgang. De abt zag het gelijk met mij. Kom, zei hij, laten we er achteraan gaan voor het te laat is! We stapten naar buiten, waar...
...Gregorius is net meegegaan met iets wat verd...dramatisch veel op een groen mannetje leek! Dat klonk sensationeel! We haastten ons terug via de snelste weg en renden de ruimte binnen. Maar op de plek waar even geleden Gregorius nog had staan lachen met Maxima, lag nu alleen een plasje water en wat droge korrels. Zo te zien graan. De abt pakte er eentje en beet erin. "Geen hop" zei hij, "tarwe". Wat is hier gebeurd? Een prinses en een broeder zomaar verdwenen! Meegenomen door een ruimteschip? Ik keek om me heen. Er lagen meer tarwekorrels, die een spoor vormden richting de uitgang. De abt zag het gelijk met mij. Kom, zei hij, laten we er achteraan gaan voor het te laat is! We stapten naar buiten, waar...
MA, ME, ER
...intussen geen journalist meer te bekennen viel. 'Ma cherie' zei de abt, er valt geen touw meer aan vast te knopen. Kan jij me vertellen wat je nu denkt? En wat ons nu te doen staat? Ik ben van goede wil, maar dit mysterie kan ik niet aan.' 'Mmmm ik denk dat we om te beginnen de tarwekorrels maar eens moesten volgen, het is een vrij duidelijk spoor, kom op abt, niet opgeven..'. We leken wel speurhonden, zoals we achter het tarwespoor aanliepen, verder en verder en verder... Ik ruik de zee, zei de abt. We waren inmiddels in de duinen aanbeland.Het spoor liep een hoge duin op, vanwaar je prachtig uitzicht had over de zee en Den Haag aan de andere kant. Panorama Mesdag live. Ik zou hebben gelachen om die gedachte, als ik me niet zo'n zorgen maakte om Maxima en vooral om Gregorius. Die lieve oude ome Cor, zou zijn hart de groene mannetjes wel aankunnen? Ssssst, fluisterde de abt, ik hoor iets aankomen...Snel, de struiken in. Daar zaten we dan, verscholen, en opeens zagen we...
KEN, WE, UK
...een groot, hoekig gevaarte aankomen. Het maakte een zwaar brommend en tamelijk beangstgend geluid. Was het een tank? Uitlaatgassen sproeiend, bleef het precies voor onze struik stilstaan. Ik hoorde het portier aan de andere kant opengaan en een geagiteerde vrouwenstem roepen 'Ken, Kennie, waar ben je dan, godvergeten kutsekreet, kom dan bij mammie, dan krijg je lekkere vleesjes!' Achter ons hoorde ik een zacht gejammer. Ik keek om en zag een piepklein hondje, zo'n uk, een chiwawa, met een glitterend halsbandje die probeerde op te staan. Ik geloof dat we even moeten helpen, zei de abt, ga jij even naar die vrouw, dan probeer ik voorzichtig om dit schepsel gods te pakken. Ik neem aan dat het Ken is. Ik wurmde me uit de struiken, terwijl de vrouw zich net weer teleurgesteld in haar hummer wilde hijsen. Ze had een felgroen slangeleren mantelpakje aan met bijpassende pumps, blond haar en een schitterend décolleté. 'Takkepleurisbeest' zei ze tegen haar passagier 'die vinden we nooit meer terug, goed idee om hem hier uit te laten Max'... Mevrouw! riep ik, we hebben uw hondje denk ik gevonden! Ze draaide zich met een energieke ruk om. Vanessa. Met naast haar Maxima, en achterin zo te zien ome Cor alias Gregorius. O My God!!! kirde ze tegen de abt en klemde hem, met de arme Ken aan haar boezem, ik ben d'r helemaal Upside Down van, wat fijn wat lief wat héérlijk, ik denk....
QUA
...dat het een goed idee is om met z'n allen wat te gaan drinken op de goede afloop, ome Cor maakte zich enorme zorgen om jullie, onze koningin wat minder maar dat heeft meer te maken met haar type, ik bedoel, ze is qua zorgen niet zo zwaar op de hand zeg maar. Ze is gewoon van het optimistische tiep. Anyway, toen ik mijn lieve vriendin Max daartegenkwam hadden we natuurlijk een hoop bij te praten, maar Kennie moest echt naar buiten want je weet hoe ze zijn, dit tiepe honden, nee? Nou, als ze uitgelaten willen worden, moeten ze dus uitgelaten worden. Dat tiepe dus. Dus ik zeg tegen Max, kom op ga mee en Max sleurde ome Korretje weer mee, maar ze maakten zich vreselijk zorgen om jullie. De rest volgt bij de drank.
Tien minuten later zaten we met Max, Vanes en ome Cor aan de warme wijn in een strandtent bij een knappend namaakhoutvuurtje terwijl Kennie zich aan onze voeten uitstrekte en daarbij een opvallende gelijkenis vertoonde met een overjarige pleeborstel. Maar hoe zat het nou met die tarwe? vroeg de abt. Want zo hebben we elkaar weer gevonden. Hadden jullie die uitgestrooid? Tarwe? riepen de dames in koor. Ja, zei ome Cor met een kleur, dat zat in mijn zakken en dat heb ik uitgestrooid zodat jullie mij zouden vinden. Was nog best lastig uit het raampje van die grote auto hangend, gelukkig rijdt Connie niet zo hard. Connie? riepen wij in koor. Nou ja, Vanessa heet eigenlijk Connie. Zoals ik eigenlijk Gregorius heet. Maar what's in a name? Abt, ik neem wel eens een handje tarwe mee uit de keuken van de abdij, met toestemming van de kok hoor, t is geen stelen, ik gebruik het bij bepaalde vormen van lithografie, vandaar. Lithografie? riepen we allemaal in koor. Ja ja, nou dat is weer een ander verhaal, zei ome Cor. Maar zeg, waarom rijden we zo niet met z'n allen terug naar de abdij, dan kan ik jullie daar een en ander laten zien. Nououou, dzat lijkt me vreeeeeezelijk gezelligjes, zei Vanessa, en dzan neme wu ook nog zoooon lekker flessjjen drankz mee voor ondzerweg, want dzaar wordt ik altzijd heel mezzcherp van achter t ztuur. Leuk, maar nee, ik moet gaan, zei de koningin en was opeens verdwenen. Zakelijk hoor! Wat gingen wij nu doen met die dronken lor van een Vanessa? Tsja zei de abt, er zit maar één ding op...
...dat het een goed idee is om met z'n allen wat te gaan drinken op de goede afloop, ome Cor maakte zich enorme zorgen om jullie, onze koningin wat minder maar dat heeft meer te maken met haar type, ik bedoel, ze is qua zorgen niet zo zwaar op de hand zeg maar. Ze is gewoon van het optimistische tiep. Anyway, toen ik mijn lieve vriendin Max daartegenkwam hadden we natuurlijk een hoop bij te praten, maar Kennie moest echt naar buiten want je weet hoe ze zijn, dit tiepe honden, nee? Nou, als ze uitgelaten willen worden, moeten ze dus uitgelaten worden. Dat tiepe dus. Dus ik zeg tegen Max, kom op ga mee en Max sleurde ome Korretje weer mee, maar ze maakten zich vreselijk zorgen om jullie. De rest volgt bij de drank.
Tien minuten later zaten we met Max, Vanes en ome Cor aan de warme wijn in een strandtent bij een knappend namaakhoutvuurtje terwijl Kennie zich aan onze voeten uitstrekte en daarbij een opvallende gelijkenis vertoonde met een overjarige pleeborstel. Maar hoe zat het nou met die tarwe? vroeg de abt. Want zo hebben we elkaar weer gevonden. Hadden jullie die uitgestrooid? Tarwe? riepen de dames in koor. Ja, zei ome Cor met een kleur, dat zat in mijn zakken en dat heb ik uitgestrooid zodat jullie mij zouden vinden. Was nog best lastig uit het raampje van die grote auto hangend, gelukkig rijdt Connie niet zo hard. Connie? riepen wij in koor. Nou ja, Vanessa heet eigenlijk Connie. Zoals ik eigenlijk Gregorius heet. Maar what's in a name? Abt, ik neem wel eens een handje tarwe mee uit de keuken van de abdij, met toestemming van de kok hoor, t is geen stelen, ik gebruik het bij bepaalde vormen van lithografie, vandaar. Lithografie? riepen we allemaal in koor. Ja ja, nou dat is weer een ander verhaal, zei ome Cor. Maar zeg, waarom rijden we zo niet met z'n allen terug naar de abdij, dan kan ik jullie daar een en ander laten zien. Nououou, dzat lijkt me vreeeeeezelijk gezelligjes, zei Vanessa, en dzan neme wu ook nog zoooon lekker flessjjen drankz mee voor ondzerweg, want dzaar wordt ik altzijd heel mezzcherp van achter t ztuur. Leuk, maar nee, ik moet gaan, zei de koningin en was opeens verdwenen. Zakelijk hoor! Wat gingen wij nu doen met die dronken lor van een Vanessa? Tsja zei de abt, er zit maar één ding op...
VERFDE
...laat mij maar even! 'Hee Vanes' zei hij vertrouwelijk, "neem het niet persoonlijk, maar ik zie opeens dat je nagellak beschadigd is...' Connie keek met een ruk op en wendde haar ogen verontwaardigd van de abt naar haar handen. O neee!!! riep ze uit, wat een fail, wat een afgang!! Omg, Omg, Omg, Ik moet hier echt direct wat aan doen! Ze pakte haar clutch, trok er een honderdje uit, gooide het op ons tafeltje en stond kordaat op. 'Keep the change darl' kirde ze richting bar, always the lady- alsof er niets aan de hand was. Maar eenmaal buiten stortte ze helemaal in. 'Omg, wat moet ik doen, als ik nu achter het stuur ga van die vrachtwagen beschadig ik ze nog verder! Abt zou jij niet willen rijden? Het is niet ver... Tuuuuurlijk Vanes, zei de abt en je kon zien dat hij het met oprecht plezier deed. We brulden in no time naar Wassenaar. Wie hebben we allemaal gezien vandaag zei Connie... Ik moet damage control gaan doen... En de nail stylist bellen... De laatste keer dat die ze verfde was het ware kunst, maar het duurde een halve dag... ik denk dat ik niet meekan naar het klooster! Jullie mogen de hummer wel pakken hoor, die auto wil ik de eerste maanden niet meer terug, wat een kreng, ik krijg d'r goddomme vernauwde vate van!! En zo mompelend verdween Vanes met Kennie onder haar arm in de kapitale villa... Mag ik iets suggereren zei Gregorius, we kunnen natuurlijk meteen naar het klooster terugrijden, maar...
...laat mij maar even! 'Hee Vanes' zei hij vertrouwelijk, "neem het niet persoonlijk, maar ik zie opeens dat je nagellak beschadigd is...' Connie keek met een ruk op en wendde haar ogen verontwaardigd van de abt naar haar handen. O neee!!! riep ze uit, wat een fail, wat een afgang!! Omg, Omg, Omg, Ik moet hier echt direct wat aan doen! Ze pakte haar clutch, trok er een honderdje uit, gooide het op ons tafeltje en stond kordaat op. 'Keep the change darl' kirde ze richting bar, always the lady- alsof er niets aan de hand was. Maar eenmaal buiten stortte ze helemaal in. 'Omg, wat moet ik doen, als ik nu achter het stuur ga van die vrachtwagen beschadig ik ze nog verder! Abt zou jij niet willen rijden? Het is niet ver... Tuuuuurlijk Vanes, zei de abt en je kon zien dat hij het met oprecht plezier deed. We brulden in no time naar Wassenaar. Wie hebben we allemaal gezien vandaag zei Connie... Ik moet damage control gaan doen... En de nail stylist bellen... De laatste keer dat die ze verfde was het ware kunst, maar het duurde een halve dag... ik denk dat ik niet meekan naar het klooster! Jullie mogen de hummer wel pakken hoor, die auto wil ik de eerste maanden niet meer terug, wat een kreng, ik krijg d'r goddomme vernauwde vate van!! En zo mompelend verdween Vanes met Kennie onder haar arm in de kapitale villa... Mag ik iets suggereren zei Gregorius, we kunnen natuurlijk meteen naar het klooster terugrijden, maar...
OMA, CO
...is het misschien een ideetje om even gezellig bij mijn oma op bezoek te gaan? Die woont hier vlakbij in de Haagse vogelbuurt met haar vriend Co. Jullie vinden haar vast een enig mens...
Oma? Heb jij nog een oma? Je bent toch niet de allerjongste meer, zei ik stomverbaasd. Ja, zei Gregorius, dat is een bijzonder trekje in onze familie, de mannen ogen nogal oud. Ik ben 52, geheel gezond, hij maakte een jeugdig huppeltje, maar ik zie er misschien al wel iets ouder uit. Mijn oma daarentegen, is 86 en heeft nog een frisse appelwangetjes. Want de vrouwen in mijn familie lijken wel de eeuwige jeugd te bezitten. Heel bijzonder. Enfin, lijkt het jullie wat? Ja natuurlijk, die piepjonge stokoude oma van ome Cor wilden we dan wel eens met eigen ogen aanschouwen. Hortend en stotend - de abt had de Hummer nog niet geheel onder controle - reden we naar de Goudvinkweg 76. Nadat de abt een kwartier bezig was geweest met parkeren (in een vrijwel lege straat) belden we aan. De deur zwaaide open en daar stond...
...is het misschien een ideetje om even gezellig bij mijn oma op bezoek te gaan? Die woont hier vlakbij in de Haagse vogelbuurt met haar vriend Co. Jullie vinden haar vast een enig mens...
Oma? Heb jij nog een oma? Je bent toch niet de allerjongste meer, zei ik stomverbaasd. Ja, zei Gregorius, dat is een bijzonder trekje in onze familie, de mannen ogen nogal oud. Ik ben 52, geheel gezond, hij maakte een jeugdig huppeltje, maar ik zie er misschien al wel iets ouder uit. Mijn oma daarentegen, is 86 en heeft nog een frisse appelwangetjes. Want de vrouwen in mijn familie lijken wel de eeuwige jeugd te bezitten. Heel bijzonder. Enfin, lijkt het jullie wat? Ja natuurlijk, die piepjonge stokoude oma van ome Cor wilden we dan wel eens met eigen ogen aanschouwen. Hortend en stotend - de abt had de Hummer nog niet geheel onder controle - reden we naar de Goudvinkweg 76. Nadat de abt een kwartier bezig was geweest met parkeren (in een vrijwel lege straat) belden we aan. De deur zwaaide open en daar stond...
KOUDER, LOER
Een schattig klein vrouwtje, mooi blauwgrijs haar, fonkelende bruine ogen en een breed lachende mond, met zo te zien nog al haar tanden. En inderdaad, frisse appelwangetjes. Naast haar een lange magere figuur met een gestreepte grofgebreide trui aan. Omie & Co! riep Gregorius terwijl hij ze onstuimig omhelsde, Wat geweldig om jullie weer eens te zien! Ik heb wat vrienden meegenomen, kunnen we vanavond bij jullie blijven, het wordt alweer kouder b- tuuurlijk zei Omie, 'kom d'r in, wat verschrikkelijk gezellig Cor en wat heerlijk dat je eindelijk vriendjes hebt!' We stommelden door de brede gang, die heel smal was geworden door de stapels boeken en schilderijen die er overal tegen de muren stonden. Een familiedingetje zo te zien... Bij de kamerdeur hield Omie even stil. 'Co', zei ze, 'ga jij even eerst, ik weet niet of Loer vastzit'. 'Jep' schreeuwde Co een seconde later 'kom maar rustig binnen'. Ik stond vooraan, en enigszins zenuwachtig stapte ik over de drempel. De ruime, lichte huiskamer was met smaak, minimaal doch krachtig ingericht. Zware stalen meubelen met artistieke rafelige kussens, een grote flatscreen hoog aan de muur en verder eigenlijk niets, behalve dan, in het midden van de kamer...
JET
...de grootste hondenmand die ik ooit in mijn leven had gezien, met daarin een grote hond die zachtgroen licht gaf... Ik dacht eerst nog dat het een kunstobject voor de jet set moest zijn, toen de hond bewoog. Er was geen twijfel over mogelijk: het was een levende hond. Hij doet niks hoor, stelde Co ons gerust, ga zitten, ga zitten. Maar we zijn altijd een beetje voorzichtig met Loer, omdat mensen er erg van kunnen schrikken als ze besprongen worden door een verlicht schepsel. Want Loer is niet anders dan de meeste honden in dat opzicht: nogal enthousiast. Maarmaarmaarmaar, stotterde ik, sinds wanneer geven honden licht, is dat niet gevaarlijk, hoe, wat, waar, waarom?
Een vriend van ons, een enorme biologieknapperd, begon omi gezelligjes te vertellen, experimenteert met genetische manipulatie. Dit is een labrador waarop hij een paar genetische eigenschappen heeft overgebracht van een lichtgevend visje. Het is helemaal onschuldig hoor, maar vooral 's avonds zie je het goed. Het enige vreemde dat we hebben ontdekt, is dat we nergens binnen moeten gaan waar een aquarium is. Want daar wil hij dan inspringen. We kunnen dus helaas nooit meer met Loertje gaan eten bij die leuke Chinees hier vlakbij, want dan springt hij geheid tussen de tarbot en de krabben. Over eten gesproken, zullen we soms wat halen, hebben jullie trek? Toevallig komt die vriend over wie ik vertelde ook, die kan jullie nog veel meer vertellen over lichtgevendheid en andere malle dierentrekjes. Dus blijven jullie?...
HEB
'Ik heb wel trek in..' Begon de abt, terwijl ome Cor en ik instemmend knikten. Loer had mij al in een van de stoelen gedrukt en z'n grote zware kop op mijn knieen gelegd. Zwaar en tegelijk licht dacht ik en realiseerde me dat Loer waarschijnlijk niet zoveel woog, hij drukte alleen zijn kop heel hard op mijn schoot, terwijl hij speels een dikke draad uit een kussentje trok... Het was een schat, Loer de Labrador. Als ik ooit nog eens een hondje zou nemen wist ik het type al... Lab Lumos! De abt, ome Cor en Omi waren intussen druk in gesprek geraakt over de mogelijkheden van lichtgevende eigenschappen, terwijl Co een lekker bakkie ging zetten. Ik zag door het raam aan de achterkant iets oplichten en iemand klopte bescheiden op de keukendeur. Dat was vast de vriend. Loer had 't ook gehoord, hij tilde z'n hoofd op, slaakte een kreetje, en rende onstuimig kwispelend richting keuken. Een hoop gegiechel en Co die riep 'Af! Nee nou stoppen Loer - jongens, pas op, dat is héét' en daar kwam het hele gezelschap naar binnen. Co voorop met een blad met thee, koffie en glazen, en achter hem een vriendelijk ogende meneer met rossig haar, een dun brillletje en een heerlijk ribfluwelen colbertje met elleboogstukken. En diepe zakken waarvan er een uitpuilde. 'Mag ik jullie even voorstellen? Dit is Bill Wartell, de vriend waar we jullie al zoveel over verteld hebben, de geestelijke vader van Loer z'n uiterlijk' kirde Omi, o, Bill, heb je Lampje eigenlijk ook meegenomen?...
'Ik heb wel trek in..' Begon de abt, terwijl ome Cor en ik instemmend knikten. Loer had mij al in een van de stoelen gedrukt en z'n grote zware kop op mijn knieen gelegd. Zwaar en tegelijk licht dacht ik en realiseerde me dat Loer waarschijnlijk niet zoveel woog, hij drukte alleen zijn kop heel hard op mijn schoot, terwijl hij speels een dikke draad uit een kussentje trok... Het was een schat, Loer de Labrador. Als ik ooit nog eens een hondje zou nemen wist ik het type al... Lab Lumos! De abt, ome Cor en Omi waren intussen druk in gesprek geraakt over de mogelijkheden van lichtgevende eigenschappen, terwijl Co een lekker bakkie ging zetten. Ik zag door het raam aan de achterkant iets oplichten en iemand klopte bescheiden op de keukendeur. Dat was vast de vriend. Loer had 't ook gehoord, hij tilde z'n hoofd op, slaakte een kreetje, en rende onstuimig kwispelend richting keuken. Een hoop gegiechel en Co die riep 'Af! Nee nou stoppen Loer - jongens, pas op, dat is héét' en daar kwam het hele gezelschap naar binnen. Co voorop met een blad met thee, koffie en glazen, en achter hem een vriendelijk ogende meneer met rossig haar, een dun brillletje en een heerlijk ribfluwelen colbertje met elleboogstukken. En diepe zakken waarvan er een uitpuilde. 'Mag ik jullie even voorstellen? Dit is Bill Wartell, de vriend waar we jullie al zoveel over verteld hebben, de geestelijke vader van Loer z'n uiterlijk' kirde Omi, o, Bill, heb je Lampje eigenlijk ook meegenomen?...
DEN
Natuurlijk, natuurlijk, zei Bill, maar Juliana Georgina Miep maakt nog even een rondje met hem om de den, want hij moest nog even een plasje doen. Ah kijk, daar komen ze al. Ik zag een heeeel petiterig vrouwtje de deur binnen komen. Alles, behalve haar naam, was klein aan Juliana Georgina Miep. Kleine handjes, klein hoofdje, kleine voetjes, klein jurkje, klein tasje, klein paardestaartje, klein brilletje op haar kleine neusje... Bill was drie koppen groter dan zij en leek een reus naast haar. En Juliana Georgina Miep had ook een heeeeel klein hondje bij zich, type vlo, dat helder geel licht verspreidde. Geen twijfel over mogelijk, dit moest lampje zijn. Lampje begon wild enthousiast Loer te besnuffelen. Leuk he, zei omi, die twee komen uit hetzelfde nest en ze zijn nog altijd dol op elkaar.
Huh? Ja, bij Bill hoef je je daar niet over te verbazen...
Nee, zei Bill, er kan veel met licht. Zou jij zin hebben in een lichtgevende coupe bijvoorbeeld? Juliana Georgina Miep opent binnenkort een kapperssalon voor zeg maar de speciale effecten en ze zoekt naar modellen om haar kunsten op te demonstreren. Het is echt enigjes en je hoeft alleen maar een beetje wangslijm af te staan en vervolgens een maandje s morgens een pilletje te nemen en hoppetee, prachtige oplichtende haren in een kleur naar keuze.
En hoe lang blijft het schijnen? vroeg ik Bill. Nou, zei Juliana Georgina Miep, die aan de andere kant van me was gaan zitten en met haar kleine oogjes mijn haar van dichtbij bespiedde, dat weten we dus niet he. Daar hebben we nou juist vrijwilligers voor nodig, om te zien hoe lang het blijft. Misschien je hele leven, wat natuurlijk enorm spaart aan ledlampen in huis. En ik zit er ook over te denken Bill, om een kapsel aan te bieden met een ronde rode stip achter en een witte voor, want dat is ideaal voor fietsers, hoeven ze nooit meer fietslampjes te kopen. Dus je zegt het maar, wendde ze zich weer tot mij, als je wensen hebt, houd ik daar natuurlijk rekening mee. Waarop ik snibbig antwoordde...
Natuurlijk, natuurlijk, zei Bill, maar Juliana Georgina Miep maakt nog even een rondje met hem om de den, want hij moest nog even een plasje doen. Ah kijk, daar komen ze al. Ik zag een heeeel petiterig vrouwtje de deur binnen komen. Alles, behalve haar naam, was klein aan Juliana Georgina Miep. Kleine handjes, klein hoofdje, kleine voetjes, klein jurkje, klein tasje, klein paardestaartje, klein brilletje op haar kleine neusje... Bill was drie koppen groter dan zij en leek een reus naast haar. En Juliana Georgina Miep had ook een heeeeel klein hondje bij zich, type vlo, dat helder geel licht verspreidde. Geen twijfel over mogelijk, dit moest lampje zijn. Lampje begon wild enthousiast Loer te besnuffelen. Leuk he, zei omi, die twee komen uit hetzelfde nest en ze zijn nog altijd dol op elkaar.
Huh? Ja, bij Bill hoef je je daar niet over te verbazen...
Nee, zei Bill, er kan veel met licht. Zou jij zin hebben in een lichtgevende coupe bijvoorbeeld? Juliana Georgina Miep opent binnenkort een kapperssalon voor zeg maar de speciale effecten en ze zoekt naar modellen om haar kunsten op te demonstreren. Het is echt enigjes en je hoeft alleen maar een beetje wangslijm af te staan en vervolgens een maandje s morgens een pilletje te nemen en hoppetee, prachtige oplichtende haren in een kleur naar keuze.
En hoe lang blijft het schijnen? vroeg ik Bill. Nou, zei Juliana Georgina Miep, die aan de andere kant van me was gaan zitten en met haar kleine oogjes mijn haar van dichtbij bespiedde, dat weten we dus niet he. Daar hebben we nou juist vrijwilligers voor nodig, om te zien hoe lang het blijft. Misschien je hele leven, wat natuurlijk enorm spaart aan ledlampen in huis. En ik zit er ook over te denken Bill, om een kapsel aan te bieden met een ronde rode stip achter en een witte voor, want dat is ideaal voor fietsers, hoeven ze nooit meer fietslampjes te kopen. Dus je zegt het maar, wendde ze zich weer tot mij, als je wensen hebt, houd ik daar natuurlijk rekening mee. Waarop ik snibbig antwoordde...
ZO
Wensen genoeg Juliana, maar een lichtgevende rode stip op mijn achterhoofd hoort daar helaas niet bij, zoek maar een ander proefdier! Is Lampje altijd zo klein geweest trouwens?
Gregorius daarentegen was een en al aandacht - 'Een witte lichtgevende stip op je voorhoofd' zei hij, wat een geweldig idee! Denk leeslampje, denk dia's bekijken, denk kerst... Je hangt er een gekleurd papiertje voor en de stemming verandert, je zet een petje op en het is weg - ik zou er zo voor gaan! Juliana sprong er meteen bovenop. Zeker, zeker, voor celibatairen is het ideaal!
De conversatie werd steeds meer geanimeerd maar ik was de draad een beetje kwijt. Bovendien werd ik opeens afgeleid door een betoverend schouwspel: Loer en Lampje deden een soort vrolijke hondendans om elkaar heen en in het geel-groene licht leek nog een derde hond te ontstaan, een hond die meer zweefde en bij nader inzien ook geen hond was, maar een steeds veranderende vorm met puntoortjes, bestaande uit groene en gele stipjes. Ik kon mijn ogen er niet meer van afhouden en voelde hoe ik langzaam maar zeker in een droomwereld gleed...
No comments:
Post a Comment