HOOFDSTUK 8

WEIDS
Eri Kwibus, mijn schoolvriendje toen ik 15 was. Eri kon geweldig zoenen, herinnerde ik me onmiddellijk. Maar z'n handen waren een beetje pezig en dun en hij schepte altijd wel erg weids op over zijn glanzende toekomst als deeltjesfysicus (gaap), dus bleef het bij lipcontact. Decennia gingen Eriloos voorbij en nu, hier stond hij opeens voor m'n snufferd in ME-uitrusting! 'Lief Badeendje', stotterde ik, 'wat doe jij hier in dat rare pak?' En toen barstte ik in snikken uit..

LEEFDEN
...het was me even allemaal teveel geworden, al die stress. Gelukkig had ik Watson, Eri het badeendje en zijn collega's: ze sprongen allemaal te hulp en voor ik het wist zat ik op een gemakkelijke stoel met een paar zakdoeken en een heerlijk kopje rozenbottelthee ons verhaal te vertellen. De ME-ers leefden enorm mee, en toen ik over Otazu begon zag ik er een paar automatisch naar de wapenstok grijpen. "Het is zo goed dat jullie ons dit komen vertellen" zei Eri...

BOLIDE
...terwijl hij mij bemoedigend op de rug bleef kloppen, alsof ik z'n golden retriever was. Hij begon me alweer een beetje de keel uit te hangen, maar gelukkig bedacht ik me net op tijd dat ik nog altijd dat probleempje had van een onverklaarbare afgehakte hand in m'n vuilnisbak, een dik pakket Chinese yuans in Sams binnenzak en mijn rode bolide geparkeerd halfweg in een ME-busje. En dus sloeg ik een betraande blik op naar Eri Badeend Kwibus en vroeg met hese stem:

PRIJS
...wat kunnen jullie hier aan doen Eri? Hoe kan ik ooit nog lekker slapen?
Ik kwam er mee weg: 'Meisje toch' zei Eri warm, 'droog je traantjes, en loop maar even met me mee naar de agent van dienst. Ik mag dit eigenlijk niet zeggen maar er is een grote ontploffing geweest bij de afhaalchinees, waarbij een juffrouw een halve arm is kwijtgeraakt. Wij moeten de toedracht nog onderzoeken' hij werd een beetje formeel 'maar die yuans vertegenwoordigen een aardige prijs, ze worden geregistreerd en als niemand ze claimt zijn ze voor de eerlijke vinder. En Otazu..., die gaan we aan de tand voelen, laat dat maar aan ons over. Wat je autootje betreft.... '

ZONDE
...het is natuurlijk wel een beetje zonde van die mooie ME-bus, maar maak je daar geen zorgen over, die lappen we wel op. En jouw autootje laten we even keurig afvoeren naar de sloop, daar weten ze er wel raad mee. En dan weet ik gelijk wat ik je voor je volgende verjaardag moet geven. Als je tenminste zaterdag met me uit eten gaat...' Kwibus keek me zo uitgesproken badeenderig aan dat ik er een beetje draaierig van werd, dus veinsde ik enorme moeheid, hoofdpijn, duizeligheid, en algehele zwakte. Voor ik het wist zat ik in een door Kwibus bestelde dienstauto die mij razendsnel met gierende sirenes naar huis zou brengen. 'Zeg', zei ik vanaf de achterbank tegen het achterhoofd van de chaufferende diender. 'Jij komt mij bekend voor, ben jij niet...'

ZIN
... pasgeleden viral gegaan met een filmpje waarin je een poesje uit een brandend huis redt?' Ik dacht met vertedering terug aan de beelden, waarin een bang bolletje pluis zich vastklampt aan een knappe breedgeschouderde agent. Als die hem aan zijn baasje wil teruggeven, heeft het bolletje pluis daar geen zin in en klimt op zijn pet. Enorm vertederend... De schouders leken in elk geval sprekend, maar ik kreeg geen antwoord op mijn brandende vraag, mijn stem werd waarschijnlijk weggevaagd door het lawaai van de sirene. Ik zakte terug in de kussens en bedacht me met een schok dat ik Sam al een tijdje niet meer gezien had! Op dat moment stopte de politiewagen abrupt en draaide mijn chauffeur zich om:...'

HUFTER
en zat me gewoon in m'n gezicht uit te lachen! ,,Nee mevrouwtje, wij doen criminelen en ander gespuis en geen katjes. Die collega over wie u het hebt is inmiddels geschorst, omdat hij niet begrijpt waar het politiekorps voor staat.'' Wat een hufter! Ik wilde geen minuut langer met deze nare diender in de auto zitten. Ik rukte het portier open en struikelde naar buiten, vastbesloten om een actie te beginnen voor de poezenman. Ik smeet het portier dicht, pakte mn telefoon en zag dat Sam een berichtje had gestuurd: 'madre, het was weer leuk, ben er tussenuit gepiept, laterrrrr.' Ik stond er weer alleen voor. Mooi, dan was ik op mijn best!

HEM, EH, RE
Ik was een beetje voorbarig geweest met uit de auto stappen: het was nog wel een minuutje of tien lopen naar huis (als ik stevig doorstapte) het was donker en zojuist begonnen met regenen. Maar nog gloeiend van verontwaardiging over de ontslagen dierenvriend en een hoofd vol plannen om hem te gaan steunen, was ik in no time bij mijn voordeur. Onderweg had ik door veel gezellig verlichte ramen naar binnen gekeken waar nieuwsprogramma's aanstonden en het beeld van een, eh, soort vuurwerkramp was alom aanwezig. Dat móest haast wel een re- terwijl ik mijn sleutels stond te zoeken werden mijn gedachten plotseling onderbroken door een knetterhard getoeter...

 AGENTE MA
...van weer een andere politieauto, waar een olijke agente half uit het raampje hangend joelde: wacht even, ik parkeer en dan kom ik naar je toe!!
Blijkbaar had ik een magische aantrekkingskracht op agenten en criminelen vandaag, zucht. Ik onderdrukte de neiging om naar binnen te gaan en de deur hard dicht te slaan. Zou niet helpen. Ah, daar was mevrouw de rode krullenbol al, luid pratend in haar mobiel. NEE MA, brulde ze. Ik kom NIET langs de C1000, dus die cake uit de aanbieding kan ik NIET meenemen....
Pffft, vervolgde ze tegen mij, moeders! Maar daar kom ik niet voor. Wat ik zeggen wilde...

RENT
... Laat ik me eerst even voorstellen, Irma Walloo, rechercheur. Maar ik ben hier privé.  Ik heb net het proces-verbaal over jouw vondst in het systeem gezet. Wat een verhaal! Ik kan me voorstellen waarom je weg rent! En dat je autootje zo beschadigd is, dat vond ik zo zielig voor je! Ik begrijp vreselijk goed wat zo'n karretje voor je kan betekenen, behalve transport en onafhankelijkheid wordt het ook een vriendje, toch? Dus ik vroeg me af of jij soms mijn oude autootje wilt overnemen? Ik heb van mijn verloofde iets nieuws gekregen en bij de garage geven ze er niks meer voor maar hij rijdt nog prima.' Ik wilde Irma graag even mee naar binnen nemen want de zwaailichten van haar bedrijfswagen trokken nogal de aandacht - maar haar telefoon rinkelde weer luidkeels en ze gebaarde dat ik maar vast naar binnen moest gaan. 'JA MAM, ZEG HET EENS' hoorde ik haar schreeuwen...

SNOB
Tien minuten later zaten we aan de witte wijn aan mijn keukentafel, nadat Irma de dienstauto had geparkeerd, haar moeder had afgepoeierd en haar telefoon op stil had gezet. ,,Je zal me wel een enorme snob vinden'', zei ze, ,,maar ik drink alleen Franse wijn, omdat mijn verloofde Eri, je weet wel, die leuke ME'er die jou heeft gered, altijd zegt dat andere wijn slecht voor me is. En ik vertrouw 'm blindelings, vandaar.'' Goh, die badeend toch. Maar ik pokerfacete er enthousiast op los: ,,Goh wat een schat zeg, die verloofde van jou, met z'n autootjes en z'n goede raad. Blijf bij die man! Maar zeg, even iets heel anders....''

YAM, MAM
...ik weet niet hoeveel je mag loslaten over die ontploffing bij de chinees, maar ik ben als direct betrokkene heel erg benieuwd naar wat er nou echt gebeurd is, da's zo belangrijk voor mijn verwerking... Ik heb nog geen tv gekeken of een krant gelezen, dus een verhaal uit de eerste hand en een betrouwbare bron zou echt heel fijn zijn'. Terwijl ik opstond om een zak lekkere pittige yam-chips in een bakje te schudden, begon Irma haar verhaal: 'zo leuk dat je het vraagt' zei ze, 'het brandt me op de lippen en volgens mij is het ook beter als je de details uit de goede bron krijgt!' Ze propte een handje chips in haar mond, kreeg een vuurrood hoofd, nam een flinke slok wijn en begon heftig te hoesten. Ik sloeg haar behulpzaam op de rug, gaf haar een zakdoek en nadat ze haar tranen had gedroogd  begon ze schor aan haar verhaal. 'Vanmorgen vroeg -ik zat nog lekker met mam te ontbijten maar Eri was al aan het werk, kwam er op bureau Noorderbos een melding binnen van...'

NEXUS
Tsja, wat zou ik met veel geld doen? ,,Ik voel niet zo'n nexus met het materiele," zei ik plechtig tegen Irm en voelde me erg verlicht. ,,Jasses, getverderrie, wat is dat voor een smerige vuilspuiterij, een mens mag toch wel eens dromen over lekker geld uitgeven?" brulde Irma verontwaardigd en gelijk had ze. ,,Okee, dan een dure tas, jas, schoenen en dan in tienvoud minstens, een tropisch eiland en nooit meer solliciteren." ,,Dat begint er al een beetje op te lijken," zei Irm goedkeurend, ,,maar ik had nog een ander geinig ideetje, luister..."

OGE
'...mijn zusje is mediamiek begaafd, helderziend, paragnost, hoe je het ook wilt noemen en ze is echt waanzinnig goed. Ik ga een paar keer per maand naar dr toe en dan legt ze een tarotje of leest m'n hand of m'n aura en altijd spot on! Zij had me dus ook gezegd laatste keer dat 'de hand van het lot' me deze week naar iemand zou leiden die mij de weg uit de, hoe zei ze het nou, uit de poel van verderf zou wijzen!! Nou! Hoe goed klopt dat! Jou heb ik ontmoet, check, vanwege een hand, check,  ik hoef alleen nog maar weg bij de politie, check en ik voel dat jij me daarbij kan helpen, zeker als je...' Haar betoog werd onderbroken door mijn telefoon: een sms van Sam - in plat haags. 'Hei ma! Hep net de brief ondah de oge van me maat Shi-la gehahde, hè is een rare sjineis en dit is wattie zeg dat eah staat: onder dankzegging van uw bezorging van de vuurwerkartikelen doen wij u hierbij de tegoeden toekomen... Vehdah niks! Hoop dattet helpt, proost, U Zoon'. 'Meteen doorsturen naar Eri' adviseerde Irma en ze vervolgde...

HERPES
'Het lijkt er dus op dat 't wel goed zit met dat geld. En nou kan je 't natuurlijk opmaken, maar eigenlijk is 't nog veel interessanter om er iets mee te doen, zodat 't ook nog wat gaat opleveren. Het is Chinees geld, dus wat is er mooier dan het in een Chinese zaak te steken. Ik heb via het werk een Chinese kruidenman leren kennen. Hij is vooral goed in genante kwaaltjes, schimmels, nare zweertjes, slechte adem, winderigheid, herpes. Van die dingen waar mensen niet mee naar de dokter gaan maar wel mee zitten. Als we nou eens met die man een handeltje op internet konden opzetten? Hij de kruiden, wij de marketing? Wat vind je dervan? Is dat een plan, of is 't een plan?' 'Oh god', dacht ik, 'hoe.....'

SAGEN
...ga ik die overactieve krullenbol uitleggen dat ik helemaal geen zaakje wil beginnen' Op zich was ik wel vertederd door haar enthousiasme en ik kon me ook niet voorstellen dat ze erg gelukkig kon worden bij de politie, maar de manier waarop ze zich nu aan mij vastklampte benauwde me. Als ik dan toch iets nieuws begin neig ik meer naar een rol in 'Goden-en Helden Sagen, groots en meeslepend, vol spannende reizen en avontuur. Daarbij zou een zak yuans best handig zijn, maar niet noodzakelijk. En dat vertelde ik haar ook in tactische bewoordingen. Irma verbeet haar teleurstelling kranig, pakte haar sleutels en stond op. Ze keek peinzend uit het raam en zei...

TUK
...op intens trieste en zwaar verwijtende toon: ,,Daar had je me mooi tuk. Ik dacht echt dat we iets groots gingen opbouwen. (zielige zucht!) Weer een illusie armer...'' Ring ring. NEE MA! Ik ben aan het WERK ja! Ik heb GEEN tijd om te praten over de man van je schoonzus, want ik ben een detective ja! Ik heb BELANGRIJKE zaken op te lossen ja! En de man van je schoonzus is GEEN belangrijke zaak ja! ,,Irma'', zei ik, ,,het is tijd om je in te schrijven voor een cursus mediteren. Het is ook tijd om de telefoon de telefoon te laten, de politie de politie en je moeder je moeder. Maar bovenal is het tijd om te gaan. Tot ziens!'' Toen ik de deur opendeed om haar eruit te werken, zag ik in de verte...

JET, AT, JE, YEN
...een grote auto langzaam naderen. Een hele grote, deftige auto. Met een open dak. Hij stopte voor mijn deur, en ik herkende Eri Kwibus het badeendje. "Wát een gezellige samenzwering zie ik daar!!" riep hij jolig. "Hebben jullie het leuk, zo met de dames onder elkaar! Ik had al zo'n vermoeden dat je hier zat, Jarige Jet, maar het is nu tijd om je cadeau op te gaan halen! Morgen is het weer vriendinnendag, maar nu eerst een beetje quality time bij vader de man - je wist toch dat je vanavond met mij dineert?" Irma veranderde op slag in een kirrende verloofde en zette zich met een elegante zwaai op de passagiersplek.
"Even snel..' siste Erie in mijn oor... 'Ik heb elke yuan voor je omgewisseld in een yen, niemand weet het verschil en dan heb je er straks ook echt wat aan. Enne, voor wat hoort wat he?! ' met een vette knipoog stapte hij in en gleed geluidloos de straat uit...

ZEEF, EL, EI
...en hopelijk verdween hij ook weer de komende 35 jaar uit mijn leven. Het knietje dat ik voor Eri in petto had, bewaarde ik wel tot ik hem op m'n 85ste weer tegenkwam bij de bejaardengym en hij al vele jaren niet meer naar de ME-training was geweest.
Hoog tijd voor een nieuwe scene, iets braafs graag en ook maar een keer zonder alcohol. Toch, niet dan? De moeder van Irma had me op een idee gebracht: ik ging een el cake bakken en die enorm versieren met marsepein. Nigella Lawson zou totaal verschrompelen bij wat ik in mijn keuken tot stand ging brengen. Ik pakte bloem, boter, eieren, mixer, zeef, en toen kreeg ik nog een veeeeeeel betere ingeving...